Cattery Tormenta

Op 13 januari 2014 werd Isis geboren als zesde kitten uit Enya's tweede nest. Het werd een enorm verrassingsnest want mama Enya bleek inderdaad verdunning te dragen. De vier kereltjes waren cream tabby blotched en blue tabby blotched en de twee grietjes black tabby blotched. Door een ongelukje is ze in de cattery gebleven en och, wat is ze een aanwinst. We waren al goed aan het oefenen en nadat ik dier fysiotherapeute Claudi Leijten had gevonden, wist ik dat het kon wat ik wilde. Claudi woont alleen in Geertruidenberg dus iets dichterbij zou fijn zijn. Gelukkig heb ik Marion van Hoof in Boxmeer gevonden en dat was een net zo goede keuze. Eind juni konden we daar terecht en ik had nu een aantal oefeningen meegekregen waarmee we hopelijk verschil konden bewerkstelligen zoals de spieren in haar pootje verstevigen maar bijvoorbeeld ook bij een spier de spanning verminderen. We moesten vooral rustig van start gaan omdat we geen van beiden spierpijn moesten krijgen want ook bij mij ligt dat op de loer, was de waarschuwing... Op deze manier hoopten we de risico's op problemen later - want toen had ze geen last - te verminderen of tot een nulpunt te brengen.
Het Spaanse stukje van haar naam is Píca wat scherp of pittig betekent (eten). Het is ook echt een pittig ding en ze heeft het idee dat iedereen maar moet opletten want als zij ergens gaat zitten of liggen, blijft ze daar ook en ik heb dus al regelmatig bijna op haar gestaan... Geen schoenen aan dus want dan voel ik niets en heeeeeel goed opletten. Ook geniet ze enthousiast van "gevechten" met haar oma, mama, stiefzussen (eigenlijk haar tantes :) ) en zelfs met "tante" Sola en vooral die laatste is hier helemaal niet van gediend. Isis boeit het allemaal niet zo heel erg net zo min als dat ze haar spalkje en tape een echt probleem vond. Het was wel zo dat als mijn buuf Bregtje binnen kwam voor assistentie - ik heb immers maar twee handen - Isis op een gegeven moment toch iedere keer het hazenpad koos maar als we zeiden dat het toch echt even moest, liet ze alles ook netjes even toe. Lieve buuf, dank voor je hulp iedere keer weer....

Helaas was het ineens afgelopen voor jou, eigenlijk moet ik zeggen voor ons. Die tweede operatie hoeft niet meer... het dragen van je supervrouwpak wordt je bespaard.

In liefdevolle herinnering: mijn super lieve, stoere chickie Isis – Tormenta’s Isis Píca

Tot mijn grote schrik en verdriet vloog je eergisteren, zaterdag 9 mei ineens richting regenboogbrug. Ik kon je nog net in mijn armen nemen om het laatste stukje samen met je te doen. Lieve schat, wat heb je me laten schrikken maar wat moet jij ook enorm geschrokken zijn natuurlijk. Om zekerheid te krijgen omtrent de reden van overlijden, heb ik besloten sectie te laten verrichten en ik heb je daarvoor gisteren naar de universiteitskliniek in Utrecht gebracht. De uiteindelijke uitslag zal drie tot vier weken op zich laten wachten.

Lieve meid, mijn stoer chickie, wat heb je in je korte leventje veel mee moeten maken. Met acht weken maakte je een verkeerde sprong waardoor je je rechterachterpootje blesseerde. Na een tijd bench rust moest je weken met je pootje in een spalk maar ach, dat deerde je niet want je klom met spalk en al de grote krabpaal in en holde de trap af met je spalkpootje als een vlag in de lucht. Daarna een periode met veel oefeningen waarbij we de hulp in riepen van een fysiotherapeute met kattenervaring. Vervolgens een operatie en drie maanden in de grote kittenkooi omdat je absoluut niet mocht springen. Ook dat accepteerde je zonder morren hoewel je het wel superfijn vond dat er iedere dag even tijd werd gemaakt om lekker bij mij te liggen voor knuffels of om met je favoriete speeltje te spelen in de kooi of er net voor. Nu stond er wéér een operatie op het programma omdat het pinnetje dat in je knie was gezet, er door je lichaam uit werd gewerkt en dat moest echt verwijderd worden. Dat zou tezamen gebeuren met je castratie want ik was er niet zeker van of je een dekking en zwangerschap aan zou kunnen met je pootje. Ik had je "het supervrouwpak" al aangetrokken om te kijken of het goed zat en dat vond je verschrikkelijk… gelukkig hoef je dat nu niet meer door te maken…

Mijn mooie schat, wat hield je ervan om bij mij te kruipen als ik aan tafel achter de laptop zat. Het was mijn taak om je vast te houden en je zo te behoeden voor wegglijden want jij liet je zo gaan. Wat vond je het zalig om op de bank lekker bij mij te kruipen, jouw favoriete plekje was hoog onder mijn kin liggen en nu Jidde was verhuisd, had jij weer het alleenrecht op dit plekje waar je uitgebreid van genoot. Wat zal ik je vreselijk missen, meis. Onze tijd samen was kort, veel te kort, maar die tijd hadden we wel samen en we hebben door de omstandigheden heel wat “samen-tijd” gehad.

Een goede reis gewenst mijn lieve, mooie schat. Sola zal je zeker staan op te wachten aan de andere kant van de regenboogbrug, haar herinner je je vast nog wel. Geef haar een dikke knuffel van mij en ook eentje aan Sassie, Doenja en de drie kleintjes.

Een dikke knuf van ons allen, we zullen je heel erg missen.

Ook voor jou geldt “till we meet again”

De uitslag van de sectie van Isis is binnen en is zoals verwacht. In de conclusie staat:
"Geen aanwijzingen voor erfelijke aandoeningen."
Ik ben blij dat ze nog bij mij was, dat ze niet geplaatst was, dat een ander dit niet heeft moeten meemaken, dat ze op het ogenblik van het gebeuren op mij en met mij lag te kroelen en zich net lekker "in mij had genesteld" zoals ze dat zo zalig kon doen. Het blijft een heel verdrietig iets, iets wat niet goed te vatten is maar het zal wel een plekje krijgen.
Lieve Ies, we'll meet again...